7 en 8 december Abel Tasman

Hoi hoi,

Tijd om weer wat te schrijven. Foto’s staan er al wel op i.v.m. hele goede wifi ergens. Dus maar meteen benut. 7 december vertrokken naar Marahau. Dit ligt aan het begin van nationaal park Abel Tasman. Het is saai maar weer een prachtige tocht ernaartoe. Laatste berg was een instinker. Lichte motor, moeite om omhoog te komen en naar beneden ontglipte me heel even de rem, oftewel ik moest hard remmen om in snelheid te minderen. Nadeel dat een automaat; remt minder op de motor af. En ja ik weet het een vrouw achter het stuur... 

Maar jongens wat komen we weer op een prachtig stuk van de wereld! Het gaat maar door. Weer prachtige zee, natuur en stralend blauwe lucht. Een lichte vrolijke cottage met nog mooiere tuin. Inge gaat even chillen en ik ga naar de zee. Wat een prachtige kleur van het water en zo helder. Zeesterren, krabben, vissen. Lekker plonsen in de zee. En dan in de verte een groep dolfijnen. Hier word ik zo stil van... Weer heerlijk gegeten met uitzicht op zee. Ook zelf prooi van zandvlooien. 

Na een heerlijke nacht om 9 uur met de watertaxi het park in. Watertaxi?? Boot op aanhanger; mensen erin; traktor ervoor; rijden naar zee; bootje erin en varen! Hilarisch om te zien maar wel slim. Weer een heleboel dolfijnen en zeeleeuwen. Dan gas op de lollie. Op naar verlaten stranden vanwaar we terug gaan lopen. Als Expeditie Robinson met rugtas en schoenen eraan de boot uit. Wat een heerlijk gevoel. Prachtige witte schelpen. Loopschoenen weer aan en het pad op. Dit loopt langs de oceaan en uitgehakt in de bergen. Klimmen en dalen, niet heel makkelijk. Ik zweet net als bij het hardlopen. 😉Heerlijk! Lekker doorstappen. Bedankt Ina en Heleen dat je me altijd zo drilt! Girlpower. Wat een prachtige wandeltocht. Uitzichten zo mooi! Na een kilometer of 13 bereiken we het laatste strand waar we ook weer vertrekken met de watertaxi. Nog even afkoelen in de zee natuurlijk, anders klopt er voor mij iets niet. Thuis een lekkere douche en weer eten. Fish and chips. Genieten. 

Weer opmaken voor vertrek de andere dag. Met tegenzin want ik wil hier wel een week blijven en nog veel meer lopen. Het gevoel van rust en vrijheid heeft mijn stuiterende karakter overwonnen. Rust. Rust voelen. Genieten van de natuur. Wat heeft een mens weinig nodig en wat doen we toch moeilijk soms. Rust maar ook gemis voelen. Al zo lang weg van huis. Een gevoel wat ook maakt dat ik blij ben weer naar huis te kunnen. Ik heb het los kunnen laten. En dat is ook goed. 

Tot snel, Gon